Κάποια στιγμή ο άντρας μου είχε σχολιάσει οτι κάτι γίνεται λάθος με την μαγειρική μου. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία εκείνη τη στιγμή αλλά αντιλήφθηκα ότι όντως κάτι πηγαίνει λάθος όταν για δεύτερη φορά άφησε το πιάτο στο πλάι, ενώ είχε έρθει κουρασμένος και πεινασμένος από την δουλειά του. Εκεί λέω κάτι γίνεται σαν να έχει δίκιο οτι το φαγητό δεν τρώγεται και οτι κάτι δε πήγαινε καλά με το θέμα της μαγειρικής. Τι είχε συμβει λοιπόν; Δεν είχα χρόνο να ανακαλύψω οτι κάτι πήγαινε λάθος με τη μαγειρική. Η έλλειψη χρόνου και η ταυτόχρονη ενασχόληση με τη δουλειά, με τα παιδιά και με την κατσαρόλα δημιουργούσε ένα άτσαλο, απεριποίητο φαγητό κατσαρόλας ή φούρνο στο οποίο μπορεί να έλειπαν βασικά υλικά.
Όλο αυτό είχε γίνει γιατί στο σπίτι μας μαγειρεύω πραγματικά συνέχεια με πολλά διαφορετικά γεύματα και αυτό όχι γιατί είμαστε τίποτα παράξενοι αλλά γιατί ακολουθούμε διατροφές με τρόφιμα που ή θα θέλουν συνοδευτικά ή θα θέλουν κάτι ακόμα για τα παιδιά με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονη ενασχόληση με την κουζίνα. Υπήρξε όμως κορεσμός μαγειρέματος και ο χρόνος που υπήρχε ελεύθερος ήταν πια ελάχιστος. Με αποτέλεσμα το κυρίως γεύμα να γίνεται χάλια.
Πως να γίνει ωραίο όμως το φαγητό που θέλει το χρόνο του και το χάιδεμά του, όπως σοφά έλεγε η γιαγιά μου. Δε γινόταν ωραίο. Μια δυο τρεις με χάλια φαγητό ε η κατάσταση ήταν απογοητευτική και αποφάσισα ότι δε θα φτιάξω πάλι μεσημεριανό φαγητό παρά μόνο στη περίπτωση που έχω χρόνο. Που θα έχω πραγματικό χρόνο για να συγκεντρωθώ σε αυτό που κάνω και να αφοσιωθώ για να "χαιδέψω" το φαγητό κα ινα βγει πραγματικά νόστιμο. Είναι σημαντικό το φαγητό να είναι καλομαγειρεμένο, όλοι είναι ευχαριστημένοι στο σπίτι μετά. Οπότε θα μαγείρευα το Σαββατοκύριακο ή το βράδυ αν έχω το κουράγιο και δεν έχω αποκοιμηθεί από τις 7 μαζί με τα παιδιά.
Επίσης μοίρασα αρμοδιότητες γιατί αντιλήφθηκα οτι πραγματικά δεν μπορούν να γίνουν όλα από εμένα και δεν μπορούν να γίνουν καλά. Έτσι έδωσα την ευχαρίστηση στον άντρα μου να μαγειρεύει το μεσημεριανό φαγητό, από την προηγούμενη και εγώ να διατηρήσω τα υπόλοιπα γεύματα μέσα στην ημέρα, που μου αρέσουν και περισσότερο να σου πω την αλήθεια από το μεσημεριανό.
Στην αρχή αισθάνθηκα άσχημα. Τι δε μπορώ να τα καταφέρω; Μα πως; Μα είμαι καλή γιατί τα κάνω χάλια; Όταν συνειδητοποίησα ότι δίνω περισσότερη σημασία στα παιδιά ή σε κάτι άλλο που με ευχαριστεί περισσότερο από το φαγητό που έβραζε σε ψηλή φωτιά, απενεχοποιήθηκα και είπα δε πειράζει δεν είσαι η πρώτη ή η τελευταία που δε μαγειρεύεις καθημερινά και συνέχεια και αφού έχω τη δυνατότητα να με βοηθάει ο άντρας μου τότε τι καλύτερο δε συμφωνείς;
Εμείς οι μαμάδες είμαστε σούπερ-maniac-ήρωες και τα καταφέρνουμε όλα σωστά; ΌΧΙ, δε τα καταφέρνουμε όλα κάτι μένει κενό. Σε μένα ήταν το φαγητό, σε σένα τι είναι;;
ΥΓ. Στη φωτογραφία μια αποτυχημένη δόση κέικ.