Με τα παιδιά μου πηγαίνουμε αρκετά συχνά στη παιδική χαρά και αυτό γιατί ο Παναγιώτης τρελαίνεται να παίζει με παιδάκια και να συναναστρέφεται με αυτά. Σήμερα βρήκε πολλά παιδάκια τα οποία ήταν συνομίλικα και όλα μαζί προσπαθούσαν να παίξουν με μια μπάλα, να τρέξουν όσο πιο γρήγορα μπορούν και να ονοματίσουν οτι βλέπουν ως "δικό μου"
Οι γονείς των παιδιών ήταν δίπλα και ελέγχαν την κατάσταση. Άκουγα από τον ένα γονιό "ανέβα στη τσουλήθρα", "βάλε γκόλ, κλώτσα τη μπάλα", "πήγαινε να παίξεις με το παιδάκι", "παίξε μαζί του". Δε μπορούσα εκείνη τη στιγμή να καταλάβω τι ήταν αυτό που μου φαινόταν παράξενο και διαφορετικό, αλλά μετά από λίγη σκέψη το κατάλαβα.
Στη παιδική χαρά τα παιδιά πάνε για να τρέξουν, να παίξουν ελεύθερα και να εξασκήσουν το συντονισμό τους, την ισορροπία τους και άλλες πολλές δεξιότητες οι οποίες βοηθούν στη συγκέντρωση λόγου και σώματος. Ακόμα εξασκείται ο κινητικός σχεδιασμός και η φαντασία, για παράδειγμα με ποιο τρόπο πρέπει να σκαρφαλώσω για να φτάσω στο στόχο μου;
Οι γονείς λοιπόν λόγο του έντονου ενδιαφέρον τους και την ανάγκη το παιδί τους να συναναστρέφεται σωστά και κόσμια, με βάση τη δική τους κρίση πάντα, δίνουν εντολές στο πιο απλό πράγμα! Στο παιχνίδι! Το παιχνίδι είναι ελεύθερο, δεν έχει όρια και φυσικά δεν έχει τρόπο. Κάθε ένας από εμάς είναι διαφορετικός, έτσι και τα παιδιά μας, οπότε γιατί να υπάρχουν πρέπει σε κάτι τόσο ελεύθερο;
Φανταστείτε να είστε στη δουλειά και να έχετε πάνω από το κεφάλι σας ένα πολύ ψηλό άνθρωπο να σας λέει πάτα το Enter, άνοιξε το συρτάρι, γράψε με το άλλο στυλό, πάρε τηλέφωνο αυτό, μίλα πιο καθαρά, ρώτα πως το λένε αυτόν που φέρνει τους καφέδες και άλλα πολλά!
Ελευθερία στο παιχνίδι φίλη μου..ακολούθησε το παιχνίδι του παιδιού σου και όχι αυτό το δικό σου!
