Όλο αυτό το καιρό που βρισκόμαστε σε καραντίνα και τα παιδιά μας δεν έχουν σχολείο, κάποιοι δεν δουλεύουν και κάποιοι δουλεύουν από το σπίτι σίγουρα σκέφτονται ότι όλη αυτή η εμπειρία θα μείνει καταγεγραμμένη στο ιστορικό των αναμνήσεων. Των δικών μας και των παιδιών μας. Στην αρχή της καραντίνας τα Blogs είχαν πάρει φωτιά για τις δραστηριότητες που θα μπορούσαμε να κάνουμε με τα παιδιά μας, για τις μαγειρικές συνταγές που θα μπορούσαμε να φτιάξουμε, τα θέατρα και τα μουσεία που διαδικτυακά μπορούσαμε να επισκεφτούμε και ένα σωρό ακόμα πράγματα που τα περισσότερα από αυτά περιελάμβαναν τις οθόνες γιατί κακά τα ψέματα αλλά η οθόνη βρίσκεται πολύ στη ζωή μας..
Όλα τα παραπάνω ήταν υπέροχα και πολλές φορές μας βοήθησαν να γεμίσουμε τον χρόνο μας και να διασκεδάσουμε μέσα από αυτές.
Μετά όμως η καραντίνα δε τελείωνε και οι δραστηριότητες πια δεν ήταν αρκετές, ξεκίνησε η βαρεμάρα και τα νεύρα.
Στην αγωνία μας ως γονείς να προσφέρουμε στα παιδιά μας αυτό που θεωρούμε καλύτερο δεν δίνουμε το ελεύθερο πολλές φορές να αποδεχθούμε τις καταστάσεις και να αφεθούμε. Μας δόθηκε η ευκαιρία να παγώσουμε τον χρόνο και τις ταχύτητές μας και να είμαστε στο σπίτι χωρίς να πρέπει να τρέξουμε για τις εξωσχολικές δραστηριότητες, το διάβασμα, τα μπάνια ή όλα αυτά της καθημερινότητας που κυριολεκτικά μας τρέχουν. Μας δόθηκε η ευκαιρία να παρατηρήσουμε τα πουλάκια από το μπαλκόνι μας, το μυρμήγκι που μπαίνει στη φωλιά του και πόσο γρήγορα κινούνται τα σύννεφα.
Μας δόθηκε η ευκαιρία να ξαπλώνουμε με τα παιδιά μας και απλά να τα χαϊδεύουμε και να μιλάμε. Να τελειώσουμε ένα και δυο βιβλία ή να φτιάξουμε τα μαλλιά μας στον διπλό χρόνο από ότι συνηθίζαμε. Να γευτούμε νέες συνταγές και να μάθουμε να μαγειρεύουμε κάτι καινούριο.
Ίσως κάποιοι να βρήκαν ευκαιρία να μάθουν μια τέχνη ή μια ξένη γλώσσα. Μακάρι όλο αυτό να ήταν μια υπέροχη ανάμνηση για όλους, μα για πολλούς ήταν ότι χειρότερο έχουν ζήσει γιατί μπορεί να είχαν απώλειες από τον ιό, μπορεί να είχαν και οικονομικές απώλειες.
Πάντα όταν κάτι με ζορίζει σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει. Όταν αυτό που βιώνω εκείνη τη στιγμή είναι δύσκολο προσπαθώ να εστιάσω την προσοχή μου στο τέλος του. Οπότε σύντομα όλο αυτό θα έχει τελειώσει και τότε θα είναι εδώ το καλοκαίρι. Άλλωστε πάντα περιμένουμε το καλοκαίρι με χαρά. Μπορεί το Πάσχα να χάθηκε με τον τρόπο που τουλάχιστον το έχουμε συνηθίσει μα το καλοκαίρι δε μπορεί θα έρθει. Καλή δύναμη καλό Πάσχα και εδώ θα είμαστε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και να το περνάμε όλοι μαζί. Με αγάπη Δέσποινα
